Als u gaat scheiden, kan het maar zo zijn dat u alimentatie moet betalen aan uw ex-partner. Of dat u recht heeft op een bijdrage van uw ex-partner. Dit wordt partneralimentatie genoemd.
Maar wanneer en voor hoe lang moet er partneralimentatie worden betaald? En hoe wordt de hoogte van de alimentatie berekend? Antwoorden op deze vragen geven wij u graag.
De wet bepaalt wie verplicht is tot het verstrekken van levensonderhoud. Een alimentatieverplichting vloeit voort uit:
Iemand heeft recht op alimentatie als hij of zij zelf niet in het eigen levensonderhoud kan voorzien. Dat wil zeggen dat hij of zij de nodige middelen mist in het dagelijks leven en deze ook niet kan verkrijgen. Vaak gaat het om de partner die verantwoordelijk is of was voor het huishouden en/of de verzorging van de kinderen.
Kinderen hebben altijd voorrang boven gewezen partners. Allereerst wordt de kinderalimentatie bepaald en pas daarna wordt beoordeeld of ook nog ruimte is voor partneralimentatie.
Voor samenwonenden is er geen wettelijke mogelijkheid om partneralimentatie te vragen na beëindiging van de samenleving. Tenzij dit uitdrukkelijk in de samenlevingsovereenkomst is afgesproken.
Behoefte aan een financiële bijdrage is een voorwaarde voor vaststelling van alimentatie. Eigen inkomsten en inkomen uit vermogen zijn van invloed op een te ontvangen partneralimentatie.
Volgens vaste jurisprudentie (uitspraken van rechtbanken) wordt er niet uitgegaan van een algemeen geldend behoeftebegrip. Behoefte aan een bijdrage houdt niet op bij het bestaansminimum. Het bestaan en de omvang van de behoefte hangen bij het bepalen van partneralimentatie af van de individuele omstandigheden en worden per geval beoordeeld.
Er bestaat wel een vuistregel voor de vaststelling van de behoefte aan partneralimentatie (naast een aantal mogelijk relevante factoren uit de jurisprudentie van de Hoge Raad). Die behoefte wordt bepaald aan de hand van:
Het inkomen, het uitgavenpatroon en het spaargedrag van partijen zijn factoren die hierbij een rol spelen.
De hoogte van de partneralimentatie wordt berekend aan de hand van de behoefte (wat heb ik nodig) en de draagkracht (wat kan ik betalen). Er wordt nooit meer betaald dan er betaald kan worden. Ook al is er meer nodig.
De hoogte van een overeengekomen of door de rechter vastgestelde alimentatie kan na de scheiding worden gewijzigd als er sprake is van gewijzigde omstandigheden. Daarvan kan sprake zijn bijvoorbeeld bij een daling van het inkomen aan de zijde van de alimentatiebetaler. Of een stijging van het eigen inkomen aan de zijde van de alimentatieontvanger.
Voor de kosten van minderjarige kinderen is er wel een concrete richtlijn gegeven door de Expertgroep Alimentatienormen.
Is uw huwelijk of geregistreerd partnerschap op of na 1 juli 1994 (via de rechter) beëindigd? Dan gelden momenteel de volgende wettelijke termijnen voor partneralimentatie:
U kunt in samenspraak met uw ex-partner ook afwijken van de wettelijke termijnen. De betalingsverplichting stopt automatisch na de wettelijke of afgesproken termijn. De verplichting vervalt ook als er sprake is van een ander huwelijk of geregistreerd partnerschap aan de zijde van de ontvangende partner.
Voor de door u betaalde alimentatie bestaat recht op een persoonsgebonden aftrekpost. De onderhoudsplichtige kan aldus in het betreffende jaar in aanmerking komen voor vermindering of teruggaaf van inkomensheffing. Deze vermindering wordt aangeduid als fiscaal voordeel.
Heeft u een betalingsperiode met uw ex-partner afgesproken die langer duurt dan twaalf jaar? Houdt u er dan rekening mee dat de alimentatie na het twaalfde jaar niet meer fiscaal aftrekbaar is.
Heeft u persoonlijk advies nodig op het gebied van partneralimentatie? Wij treden op als mediator of als advocaat. Aarzelt u dan ook niet om bij vragen contact met ons op te nemen. Wij staan u graag te woord.
